dinsdag 7 juli 2009

boem is ho

De nachtmerrie van iedere moeder, je kind dondert van de commode, vandaag was het zo ver...
Met de telefoon aan mijn linkeroor breng ik Faas naar boven en verschoon ik zijn luier, omdat het telefoongesprek nog niet af is (daar heb ik van geleerd dus.. gewoon neerleggen), nog even snel een schoon rompertje aan voordat ie in z'n slaapzak kan, terwijl ik het rompertje in een vloeiende beweging van hooguit 2 seconden uit de kast pak is meneer al omgedraaid en van de commode gegleden... Ik draai me om en zie hem nog vallen, eerst op zijn kont, zijn rug en daarna zijn koppie.. Boem. Gelukkig begint ie meteen hard te huilen. Ik gooi de telefoon neer en pak hem in een reflex op (bedenk me daarna pas dat ik misschien had moeten checken of hij rug- of nekletsel heeft voordat ik hem optil..) en overlaad hem met sorry-kusjes. Wat een oliedomme mamma, dat zal nooit meer gebeuren vriend.
Na een minuut hard huilen wordt ie rustig en meteen ook doodmoe, (wat op zich wel klopt want ik bracht hem tenslotte al naar bed) dus leg ik hem in zijn bedje, waar ie geen kik meer geeft en meteen in slaap valt.
En dan zit je dus beneden, met de babyfoon aan je oor. Normaal gesproken heerlijk als je kind meteen in diepe rust is als je hem in bed legt, maar nu had ik hem toch graag nog even zijn klinkers horen oefenen...
Ik bel de huisarts (met vakantie, natuurlijk). Ik bel de vervangende huisarts: "eh.. met een slechte moeder, mijn kind is van de commode gevallen en nu slaapt ie (me te) lekker. Adviseren jullie hem om het uur te wekken ofzo?" Arts: huilde hij meteen? Ja. Arts: Dan is er waarschijnlijk niks aan de hand, dus ik zou hem lekker laten slapen. Ehh..Ok..
Ik zit weer beneden en bedenk me dat "waarschijnlijk" me niet goed genoeg is, en dus maak ik hem een half uurtje later wakker: 'hoe heet je, hoe oud ben je, wat voor dag is het vandaag? Geen antwoord, maar een vrolijk lachend ventje, die zich afvraagt waarom ie nu alweer wakker wordt gemaakt. Hij krijgt nog een dikke kus, lammetje weer in zijn armen, muziekje aan, trusten Faas.
Ik ga opgelucht naar beneden. Het schaamrood begint eindelijk een klein beetje weg te trekken.

Geen opmerkingen: