Zomaar een straatje

't is zomaar een straatje, maar 't is wel onze straat.
Na bijna twee jaar kunnen we de optelsom maken. We hebben best een goede keuze gemaakt.
Na zoeken in Landsmeer, via Oostzaan, in Amsterdam-noord, uiteindelijk beland in het altijd bruisende Amstelveen.
Saai?
Tuurlijk.
Gezellig?
Eigenlijk wel ja!
Buuv en Buum zitten op warme zomeravonden altijd op hun bankje in de voortuin, en daar belanden wij dan ook vaak. Met een biertje en een wijntje al kletsend toch wel een beetje trots uitkijkend op 'hun' uitzicht en 'ons' huis.
Een tijdje hadden wij ook een bankje in onze voortuin. Want ja, je woont in een dorp, in een dorpsstraatje en het is bij de buurtjes altijd heel gezellig in de voortuin, dus waarom niet?
We hebben denk ik één keer op ons bankje gezeten, onwennig, toen er iemand de straat in kwam zijn we snel naar binnen gevlucht.
Inmiddels staat het bankje lekker in de achtertuin, en hebben we weer een saai voortuintje.
Want naast het fonteintje en de gipsen beelden is er nog een groot verschil tussen het tuintje van de overburen en die van ons. De eigenaren schelen ongeveer dertig jaar.
Dus. Over een jaar of dertig zitten we in onze eigen voortuin een biertje te doen.
Voorlopig steken we nog wel even de straat over.